Fight For Grades : เรียนต้องจบ เดี๋ยวอดเป็นจอมยุทธ(รับสมัคร)

ชื่อ : ซากุราบะ จิน

รูปร่างหน้าตา :

ส่วนสูง/น้ำหนัก(cm/kg) : 180/72
เพศ : ชาย
สัญชาติ : ญี่ปุ่น
ระดับชั้น : ปี 1
อายุ : 17 ปี

ประวัติ : ชายหนุ่มที่เกิดมาในตระกูลซากุราบะที่ในช่วงหลังมานี้เพิ่งมาแรงแซงทางโค้งกลายเป็นหนึ่งในตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในเมืองซัปโปโรที่ตั้งอยู่บนเกาะฮอกไกโดทางตอนเหนือของญี่ปุ่น โดยที่ไม่มีใครสาเหตุแน่ชัด วันดีคืนดี ตระกูลซากุราบะก็เต็มไปด้วยยอดนักสู้ผู้แข็งแกร่ง แต่อำนาจย่อมมาพร้อมกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้น หลังจากเวลาผ่านไป ผู้นำตระกูลคนปัจจุบันก็เริ่มที่จะใกล้เข้าสู่ช่วงอายุขัย แน่นอนว่าสำหรับตระกูลที่เริ่มทรงอิทธิพลได้เช่นนี้ การต่อสู้สำหรับรุ่นลูกเพื่อแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลย่อมไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ จิน เป็นบุตรชายคนสุดท้อง ที่แทบจะไร้การสนับสนุนใดๆ เพื่อรักษาชีวิตของตัวเองไม่ให้เลวร้ายในอนาคต จึงเดินทางมาจากฮอกไกโดมาเดิมพันกับโรงเรียนบาตะมาโฮว เพื่อสร้างสถานะและฝึกตนให้แข็งแกร่งพอที่จะเผชิญกับอัจฉริยะประจำตระกูลของตนให้จงได้

คาแรกเตอร์ : เป็นคนที่มีจิตใจที่แน่วแน่และเด็ดเดี่ยว เป้าหมายมีไว้พุ่งชน เคารพกฎระเบียบ ตั้งเป้าหมายไว้แล้วต้องทำให้สำเร็จ เถรตรง ตรงไปตรงมา หากแต่ความเถรตรงเหล่านั้นอาจกลายเป็นจุดอ่อนด้อยของเขาที่ทำให้โดนคนเอารัดเอาเปรียบได้

วิชาการต่อสู้ : Kickboxing แต่จะเน้นไปที่การเตะเสียมากกว่า เป็นรูปแบบของตระกูลซากุราบะ

เกรดที่คาดหวัง : Master

ชื่อ : นานะซากิ อลิซ
รูปร่างหน้าตา :
ส่วนสูง/น้ำหนัก(cm/kg) : 169 cm / 49 kg
เพศ : หญิง
สัญชาติ : ญี่ปุ่น-อเมริกัน
ระดับชั้น : 1
อายุ : 17

ประวัติ : ลูกครึ่งญี่ปุ่น-อเมริกัน แต่อยู่ญี่ปุ่นมาตั้งแต่เด็กๆ โดยมีพ่อเป็นญี่ปุ่นแม่เป็นอเมริกัน พ่อแม่ของเธอเป็นแฟนมวยปล้ำตัวยง ซึ่งทั้งสองจากต่างซีกโลก มาพบรักกันเพราะไปเจอกันที่สนามมวยปล้ำนั่นเอง หลังจากให้กำเนิดเธอมา เธอก็ได้รับอิทธิพลเรื่องนี้มาเต็มๆ เพราะพ่อแม่เธอจะพาเธอไปดูมวยปล้ำด้วยเสมอ ไม่ว่าจะมวยปล้ำอเมริกาหรือญี่ปุ่น จนกลายเป็นความใฝ่ฝันของเธอ ที่จะเป็นนักมวยปล้ำอาชีพ เธอจึงเริ่มจากการฝึกมวยปล้ำสมัครเล่น และเคยได้รางวัลรองชนะเลิศจากการแข่งขันระดับจังหวัด แต่ถึงกระนั้นเธอก็ตัวเล็กเกินไป จึงไม่เคยได้รับโอกาสในการปล้ำมวยปล้ำอาชีพ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงมาพิสูจน์ตัวเองในโรงเรียนบาตะมาโฮว ว่าเธอนั้นมีดีอะไร ด้วยการคว้าเกรด Master มาให้ได้

คาแรกเตอร์ : ในสนามประลองเธอจะเป็นคนเอาจริงเอาจัง ดูห้าวๆ และดูเหมือนสาวเท่ จึงจะมีนักเรียนหญิงมาติดพันมากกว่านักเรียนชาย แต่นอกสนามเธอก็คือสาวอ่อนหวานคนหนึ่ง ที่เธอไว้ผมสั้นก็เพื่อความคล่องตัว ไม่ใช่เพราะเธอเป็นทอมบอยแต่อย่างใด

วิชาการต่อสู้ : มวยปล้ำ เห็นงี้จริงๆแรงเยอะมาก

เกรดที่คาดหวัง : Master

รูป : Watanabe Tsuki

ชื่อ : จิโอวานน่า กรีอาเรล่า (Giovanna Gliarella) AKA: Luna Viola 

ส่วนสูง/น้ำหนัก(cm/kg) : 160 ซม. - 54 กก. (หนักกล้ามเนื้อ) 
เพศ : หญิง
สัญชาติ : อิตาลี่
ระดับชั้น : 1
อายุ : 17
ประวัติ : 

-'ลูน่า ไวโอล่า' เป็นโค้ดเนมของลูกศิษย์ผู้เก่งกาจจากสำนักยุทธแห่งหนึ่งในแดนอิตาลี่... เธอคือ 'จิโอวานน่า กรีอาเรล่า' หญิงสาวผู้พลัดพรากจากพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็กและได้ถูกอุปการะรับเลี้ยงไปโดยสำนักยุทธที่ชื่อว่า 'Sarta Luna' สำนัก Sarta Luna นั้นชื่อก็หมายถึง 'ช่างตัดเสื้อ และ พระจันทร์' พวกเขาฝึกนักสู้หรือจอมยุทธหญิงขึ้นมาเพื่อขายต่อให้แก่เหล่ามาเฟียในอิตาลี่ราวกับเป็นร้านตัดสูทของพวกเขา โดยใช้ประโยชน์ในการเป็นนักฆ่า มือปืนรับจ้าง ตลอดจนสายรับสาวคอยแฝงตัวเข้าไปเป็นผู้หญิงในมาเฟียแก๊งค์ศัตรู 

-จิโอวานน่า เป็นนักเรียนที่ทำคะแนนได้สูงสุดของรุ่น เมื่อจบหลักสูตรพื้นฐานของ Sarta Luna เมื่ออายุ 17 ปี ,เหมือนนักเรียนคนอื่นๆ, เธอมี 3 ทางเลือกได้แก่ : 1.)จบการศึกษาและถูกส่งไปบรรจุในแก๊งค์มาเฟียที่มีคอนเน็คชั่นกับทางสำนักตามสเปคที่แก๊งค์นั้นๆระบุ 2.)ทำโปรเจค โดยการสังหารนักการเมืองคนหนึ่งในรัฐบาลเพื่อกระชับความสัมพันธ์กับมาเฟียบางกลุ่มที่ทางสำนักต้องการเป็นพันธมิตรด้วย 3.)ศึกษาศาตร์ยุทธเชิงลึกต่อในสำนักยุทธต่างประเทศเพื่อความหลากหลายทั้งในเชิงวิทยายุทธและเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์พร้อมกับสร้างคอนเน็คชั่นส่วนตัว ซึ่ง...จิโอวานน่าเลือกทางเลือกสุดท้ายและได้เดินทางมาสู่...บาตะมาโฮว


ภูมิหลัง : 

-จริงๆแล้วในวัยเด็ก จิโอวานน่าค่อนข้างเป็นเด็กที่ถูกรังแก เนื่องจากเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก รูปร่างบอบบาง ตัวเล็กแทบจะเท่ากับสาวเอเชีย นอกจากนั้นยังโดนดูถูกจากอาจารย์หลายๆท่านว่าเธอไม่น่าจะประสบความสำเร็จได้

-อีกทั้งเธอยังเป็นเด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่ จึงทำให้ถูกพวกลูกคนรวยที่เจ้าพ่อมาเฟียหรือแก๊งค์ค้ายารายใหญ่ส่งเข้ามาฝากในสำนักดูถูกเหยียดหยาม ตลอดจนถึงขั้นรังแก 

-มิหน่ำซ้ำ อาจารย์ที่สอนเธอและเป็นที่เคารพรักจากเธอมากที่สุดก็ยังมีเชื้อสายแอฟริกัน เธอจึงโดนบูลลี่จากหลายๆฝ่าย ทั้งจากเด็กนักเรียนด้วยกันรวมไปถึงอาจารย์ชาวอิตาลี่หลายๆท่านที่ยังนิยมการเหยียดผิวเหยียดเชื้อชาติ


คาแรกเตอร์ : 

-จิโอวานน่า เป็นผู้หญิงที่ร่าเริง อารมณ์ดี มีพลังบวกและมองโลกในแง่บวก เป็นเพื่อนที่ดีของทุกคน พร้อมช่วยเหลือทุกคน Fair-Play ทว่าเกลียดการเหยียด ทั้งเหยียดผิว เหยียดเชื้อชาติและการบูลลี่ต่างๆที่สุด 

-ลุคของจิโอวานน่าคือ สาวเท่ห์หรือสาวหล่อที่ดูพึ่งพาได้ ชอบเล่นกีฬา ชอบออกกำลังกาย หรือทำกิจกรรมอะไรที่ดูเป็นผู้ชายแมนๆเค้าทำกัน และกลุ่มเพื่อนส่วนใหญ่ก็เป็นพวกผู้ชาย ไม่ชอบแต่งตัวหวานๆ ใส่แจ็คเก็ท หมวกแก็บ กางเกงขายาว มีน้ำเสียงที่นุ่มลึกเคร่งขรึมตรึงใจเหล่าสาวน้อยได้   

-อย่างไรก็ตาม จิโอวานน่าจะมีจุดด้อยตรงที่เธอดูจะรักความยุติธรรมและ Fair-play มากเกินไปหน่อยจนไม่ทันพวกเจ้าเล่ห์ เน้นลูกตุกติกในบางครั้ง ***เพราะอย่างงี้ จิโอวานน่า จึงปฏิเสธทางเลือกที่ 1.) กับ 2.) ทิ้งไป เพราะมองว่าตนยังไม่เหมาะกะการไปอยู่ในแก๊งค์มาเฟีย*** (อารมณ์ประมาณ เป็นคนดีเกินไปหน่อย) 



วิชาการต่อสู้ : กาโปเอย์รา -ศิลปะการต่อสู้จากแอฟริกันที่ได้มาจากอาจารย์ของเธอ- 


อ้างอิง: https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B9%82%E0%B8%9B%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%A3%E0%B8%B2

เกรดที่คาดหวัง :  A 

- พยายามหารักครั้งใหม่ เพื่อลบรักครั้งเก่า

ชื่อ: Ishimaru Ritsu | อิชิมารุ ริตสึ
รูปร่างหน้าตา: Akira Kurusu (Persona 5) artwork by Mayui Yukisagi
          อิชิมารุ ริตสึนั้นเป็นชายผู้มีร่างกายสะส่วนปกติ ไม่ได้ดูกำยำแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ได้ดูเป็นขี้ก้างอ่อนแอขนาดนั้น อยู่ในระดับปานกลางเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ในบาตะมาโฮว มีใบหน้าที่มีเสน่ห์อยู่ในระดับหนึ่งทว่าคนไม่ค่อยสังเกตด้วยความที่เจ้าตัวมักจะทำตัวจืดจางอยู่ตลอด เวลาเรียนก็จะใส่ชุดนักเรียนและสวมแว่นตาธรรมดา แต่พอจะสู้นั้นก็จะนำชุดยูโดสายดำมาเปลี่ยน และถอดแว่นตาออกแทน


ส่วนสูง/น้ำหนัก: 174 cm. | 64 kg.
เพศ: ชาย
สัญชาติ: ญี่ปุ่น
ระดับชั้น: 1
อายุ: 16

ประวัติ:
          อิชิมารุ ริตสึ นั้นเป็นเพียงเด็กธรรมดาที่แรกเริ่มเดิมทีไม่มีความสนใจในเรื่องแบบ ศิลปะการต่อสู้ เลย เขาเป็นเพียงเด็กเนิร์ดที่ชอบเล่นเกมอยู่บ้านคนหนึ่งเท่านั้น จนกระทั่งในวัยประถม หลังจากที่เขาถูกเด็กรังแกและบาดเจ็บคราวหนึ่ง พ่อแม่ของริตสึจึงตัดสินใจส่งริตสึไปเรียนยูโดเพื่อเรียนรู้การป้องกันตัวดู และ ณ ที่นั่นเขาก็ได้รู้จักกับ มาซามุระ คาโนะ เด็กประถมที่มีใจใฝ่ฝันจะเป็นยูโดสายดำ และเข้าเรียนที่โรงเรียนบาตะมาโฮว
          แม้นิสัยของทั้งสองจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ด้วยเหตุบังเอิญบางอย่างกลับกลายเป็นว่าพวกเขาสนิทสนมกันได้อย่างดี และด้วยความที่บ้านอยู่ใกล้กัน จึงเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด และแม้ว่าริตสึจะยังคงชอบเล่นเกมอยู่บ้านเป็นอันดับ 1 อยู่ดี แต่เขาก็เริ่มที่จะสนุกกับการฝึกยูโดบ้างเหมือนกัน โดยทั้งสองก็ขึ้นเรียนโรงเรียนมัธยมต้นเดียวกันและสนิทกันเข้าไปใหญ่ แถมยังเคยออกไปแข่งขันยูโดระดับมัธยมและชนะรางวัลมาเหมือนกัน โดยเพื่อนของเขา คาโนะ ได้รางวัลอันดับ 1 ส่วนริตสึนั้นได้รางวัลชมเชย
          ทุกอย่างดูดำเนินมาอย่างราบรื่น จนกระทั่ง 1 ปีก่อนที่จะเริ่มสอบเข้าบาตะมาโฮวนั้นเอง ครอบครัวของคาโนะก็ต้องประสบอุบัติเหตุร้ายแรง รถของพวกเขาคว่ำ และแม้ว่าจะไม่มีใครเสียชีวิต แต่ก็ได้รับบาดเจ็บในระดับหนึ่ง โดยเฉพาะคาโนะที่ถูกกระจกบาดอย่างรุนแรง และสูญเสียตาทั้งสองข้างไป
          เพราะปราศจากซึ่งตาให้มองเห็นเบื้องหน้าแล้ว ความฝันที่จะเข้าเรียนบาตะมาโฮวก็สลายไป คาโนะต้องเจ็บใจอยู่หลายคืนให้กับความจริงนี้ และริตสึที่ไม่อยากให้เพื่อนของเขาต้องรู้สึกว่ากว่าสิบห้าปีที่ผ่านมามันไร้ความหมาย จึงตัดสินใจที่จะสัญญากับคาโนะ ว่าตัวเขาจะเข้าเรียนบาตะมาโฮวและจะพยายามเอาระดับ Master มาให้แทน ซึ่งคาโนะที่ได้ยินคำสัญญานั้นก็เพียงหัวเราะออกมาด้วยรอยยิ้มและกล่าวขอบคุณกับเพื่อนรักของเขา แม้ว่าจะรู้อยู่แก่ใจว่านั่นเป็นคำพูดปลอบใจก็ตามที
          ทว่าก่อนที่ริตสึจะออกจากห้องพักคนป่วยนั้น คาโนะก็ได้พูดคำหนึ่งออกมา ซึ่ง ณ ปัจจุบันก็ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเขา
          "แต่ว่าคนอย่างนายน่ะ ถ้าพยายามล่ะก็ ของแบบนั้นยังไงก็ต้องได้มาอยู่แล้วล่ะ"
          แม้ว่าจะไม่ทราบความหมายในคำพูดนั้น แต่ริตสึก็ยังคงเข้าเรียนที่โรงเรียนบาตะมาโฮวตามคำสัญญาอยู่ดี เพียงแต่ว่าเรื่องการได้รับระดับ Master นั้น สำหรับเขาก็เป็นเพียงความฝันเท่านั้น และไม่เคยคิดจะเอามันมาจริง ๆ แต่อย่างใด เพราะเขาเชื่อว่าคนอย่างเขาที่อยู่กับยูโดในฐานะงานอดิเรกชิ้นหนึ่งนั้น คงไปไม่ถึงระดับปรมาจารย์นั่นหรอก

คาแรกเตอร์:
          ริตสึนั้นเป็นคนที่เงียบ ๆ และจืดจางมาก ๆ ด้วยความที่เขาไม่ค่อยชอบออกหน้าออกตา หรือเป็นจุดสนใจ ส่วนหนึ่งเพราะเป็นพวกที่ไม่ถูกกับการเป็นเป้าสายตา เพราะจะทำให้ประหม่าได้เป็นบ้าง ยกเว้นแต่จะเป็นตอนสู้เท่านั้น เนื่องด้วยหากเป็นระหว่างการสู้จะสามารถจดจ่อแต่กับศัตรูได้
          เป็นพวกที่ไม่มีความมั่นใจในตนเองแต่อย่างใด มักจะย้ำคิดย้ำทำ พยายามทำอะไรให้รอบคอบมาก ๆ จนบางครั้ง อะไรที่มันง่าย ๆ ก็ซับซ้อนจนดูยากไปเลย แม้ว่าจะเป็นคนฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่ริตสึเป็นคนที่มีความขี้เกียจในตัว ไม่ชอบออกแรงมาก ๆ ไม่ชอบทำอะไรที่มันเหนื่อย ๆ และถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรก็จะยอมแพ้ หลีกเลี่ยงมันไปเลย และจะชอบกับการนั่งตากแอร์และเล่นเกมหรือดูการ์ตูนไปวัน ๆ
          แม้จะดูเงียบ ๆ ขรึม ๆ ตลอด แต่ก็ถือเป็นคนที่พูดมากอยู่คนหนึ่ง แม้จะมีอารมณ์ขันที่ฝืดมาก แต่เขาก็ถือเป็นคนที่คุยสนุกดีคนหนึ่ง หากจะให้พูดแล้ว โดยรวมริตสึนั้นดูเป็นคนที่ดีคนหนึี่ง แต่ดูไม่เหมาะกับการฝึกศิลปะการต่อสู้เลย ซึ่งตัวริตสึเองก็รับรู้ ณ จุดนี้เช่นกัน ทว่าเพราะอดีตและคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับเพื่อนรักของตน จึงทำให้เขายอมฝืนมา ณ ที่แห่งนี้แทน
          ริตสึเป็นคนที่มีเพื่อนน้อย แต่เพราะอย่างนั้นเองเขาจึงรักเพื่อนมาก ประมาณว่ายอมทำทุกอย่างเพื่อเพื่อนเลยก็คงจะไม่ผิด แต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่ริตสึไม่รู้เกี่ยวกับตัวเอง คือแม้เขามักจะพูดว่าไม่ได้ชอบยูโดขนาดนั้น และทำเพียงเป็นงานอดิเรก แต่ความจริงคือเขาสนุกกับยูโดมาก และสาเหตุจริง ๆ ที่เขาเข้ามาเรียนที่นี่คือ เขาไม่อยากจะทิ้งยูโดไป
          เพราะนอกจากมันจะเป็นกีฬาที่สั่งสมความทรงจำของเขากับเพื่อนเอาไว้ มันยังเป็นสิ่งที่เขารู้สึกเอ็นจอยกับมันที่สุดแล้ว ยิ่งกว่าเกมที่เขาเล่นอยู่ตลอดเสียอีก และด้วยเหตุผลนี้แหละ เพื่อนของเขาคาโนะจึงเชื่อมั่นว่า ถ้าริตสึพยายามจริง ๆ ล่ะก็ ยังไงเขาก็ต้องทำได้แน่ เพราะที่ผ่านมาเขายังไม่เคยทุ่มเทกับมันอย่างถึงที่สุด และเมื่อใดที่ริตสึเข้าใจความจริงนี้ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น
     
วิชาการต่อสู้:
          ยูโด; เป็นนักสู้แนว Grappler ที่ถนัดในการจับทุ่มและคุมเกมด้านล่างเป็นหลัก นอกจากนี้ด้วยความที่ริตสึเป็นพวกที่ไม่ชอบออกแรงมาก เป็นเหมือนสายที่เน้น Counter ใช้แรงของศัตรูเป็นตัวช่วยทุ่ม มักจะสู้แบบยื้อและเก็บแต้มให้ได้มากที่สุด หรือบางครั้งอาจจะทุ่มศัตรูให้ออกนอกลานประลองไปเลย ด้วยเหตุนั้นบางคนจึงไม่ชอบริตสึนัก และมองว่าเขาไม่สมควรอยู่โรงเรียนนี้บ้าง แต่เจ้าตัวก็ไม่สนใจอะไร

เกรดที่คาดหวัง: แม้จะสัญญากับเพื่อนสนิทของตนว่าจะเอาระดับ Master มาให้ดู แต่ความจริงคือเขาขอแค่ให้ผ่านก็พอแล้วล่ะ